به گزارش "افغان نیوز" به نقل از Opinion Maker، انتخابات پیش روی افغانستان در آوریل 2014، نه تنها برای مردم افغان یک تحول اساسی و تعیین کننده خواهد بود، بلکه برای کشورهای همسایه و منطقه نیز بسیار حیاتی و تاثیرگذار می باشد و می توان گفت تمام کشورهای مرتبط به نوعی رقابت و تحرکات نامزدهای مذکور را از نزدیک دنبال می کنند و نگرانی بسیاری دارند، چرا که در گوی این رقابت، افرادی دور هم جمع شده اند که هم از جنگ سالاران و فرماندهان قدیمی هستند، و هم افراط گرایان مذهبی و سیاستمداران فاسد، لذا اینجاست که اهمیت دستان پشت پرده نمایان می شود و باید دید هر یک از نامزدها با حمایت کدام منبع پنهان در نهایت می تواند سایر رقبا را کنار بزند، چرا که پیروزی هر کدام تاثیرات متفاوتی در آینده افغانستان خواهد گذاشت.
طبق اعلام این منبع، اکثر کارشناسان موضوع بر این باور هستند که، با توجه به "اوضاع اقتصادی خراب" و "احتمال وقوع جنگ های داخلی"، از 11 نامزد مطرح شده، اکثراً کارکتر و تیز هوشی لازم برای فرماندهی کشتی به گل نشسته افغانستان را بعد از دوران خروج ناتو ندارند و مطئناً همچنان استقلال افغانستان زیر سئوال خواهد رفت و باید در انتظار روزهای بدتر هم بود چرا که هر کدام از این افراد باید همانند سابق به نوعی وابسته به کشور و کشورهایی باشند.
"عبدالرسول سیاف"، یار و رفیق اوسامه بن لادن، با آن سابقه جذاب و دیدنی فعالیت های جهادی و افراطی در تاریخ داخل و خارج افغانستان، که حتی کمیسیون 11 سپتامبر نام وی را به عنوان مربی "خالد شیخ محمد" طراح حملات عنوان کرد، طبق اعلام منابع آگاه با یک منبع حمایتی بسیار قوی وارد میدان شده که بسیاری با دیدن این پشتوانه مالی و قدرت سیاسی، از حالا وی را شایسته مقام ریاست جمهوری افغانستان می دانند اما عبدارسول کارکتر و تیزهوشی ریاست یک ملت را ندارد.
حتی "عبدالله عبدالله"، عضو سابق ائتلاف شمالی که می توان گفت رقیب دیرینه کرزی در انتخابات است، اگر در این انتخابات پیروز شود بدون شک دو معاون اصلی خودش را از فرماندهان و جنگ سالاران قدیمی انتخاب خواهد کرد. اما پیروزی عبدالله عبدالله برابر است با آغاز جنگ های داخلی دوران 1990 ، جنگ های که موجب قدرت گرفتن طالبان شد.
آن طرف تر فردی از خلق و خوی کرزی، برادر وی، "قیوم کرزی"، کسی که تا این مدت در تلاش بود تمام تجارت افغانستان را در انحصار کامل خودش قرار دهد، یک قدرت یغماگر که تمام فکر و هدفش تسلط بر "قدرت تجاریست". از نگاه کرزی همه چیز مادیست و ماجرای اصلی پشت اختلافات رئیس جمهور و واشنگتن هم همین قیوم کرزی است، چرا که وی تلاش می کند از اخرین فرصت طلایی استفاده کند و همان امتیازی را بگیرد که در سال 2009 برادرش گرفت و توانست مجدداً رئیس جمهوری را در دست بگیرد.